جنگ وجودی ایران با آمریکا و اسرائیل از نظرگاه جنگ کربلا/ یادداشت (۱)

با هدف اطلاع از نظرات اساتید و دانشجویان، فراخوان دریافت یادداشت‌های دانشگاهیان در خصوص جنگ تحمیلی 12 روزه از طرف سازمان دانشجویان جهاددانشگاهی منتشر شد که متعاقب آن، یادداشت‌هایی از طرف این عزیزان واصل گردید. ان‌شاءالله به مرور یادداشت‌های دریافتی منتشر خواهد شد.

محمد سهرابی دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه تهران در یادداشتی برای مرکز فرهنگی دانشجویی «امام، ولایت فقیه و انقلاب اسلامی» سازمان دانشجویان ایران نوشت:
قصد دارم در خصوص جنگ وجودی ایران با آمریکا و اسرائیل مبتنی بر جنگ کربلا و آموزه‌های عاشورا نوشتاری را به مخاطبان تقدیم داشته باشم. 
خیلی در رسانه شاید شنیده باشید که جنگ ما با اسرائیل و آمریکا جنگ وجودی است. جنگ وجودی یعنی فرق نمی‌کند چگونه هستی؟ ظاهرت چه هست؟ از کدام قوم و قبیله برآمدی؟ یا چگونه فکر می‌کنی؟ بلکه دشمن متخاصم از اینکه هویت ایرانی زیر سایه اسلامیت به وحدت معتصم شده است، به تنگ آمده و غریو یاویلتا سر می‌دهد.
 همانطور که در دهم محرم سال 61 ه.ق، امام حسین علیه السلام با همه اهل و عیال و نزدیکان و خاندانش وارد جنگ نابرابر و مظلومانه‌ای شده بودند که این جنگ جدای از وجهه منفی و ویرانگرش، دارای اثرات مثبت بود: 
الف) امام برای کسب قدرت در مقابل یزیدیان وارد معرکه نشد، بلکه برای حفظ اسلام که بالاتر از قدرت است، علیه یزیدیان به قیام و اصلاح امت جدش برخاست. وقتی صحنه کربلا و عاشورا جلوی دیدگان منصف نه مغرض قرار می‌گیرد، متوجه خواهند شد که شیعیان هاشمی اهل قدرت و حکومت‌بازی نیستند بلکه اگر برای حکومتداری به دعوت کوفیان لبیک می‌گویند، برای این است که حکومت را مأمنی جهت رشد نهال دین حقه اسلام می‌داند تا جمیع الناس "یدینون دین الحق" گردند. پس حکومت بستر است نه هدف، برای اشاعه مفاهیمش به گستره عالم برای قلوب پاک فطری حقیقت‌طلبان.
ب) دیگر آنکه امام وقتی از برای حفظ اسلام وارد پیکار می‌شود، حفظ و نگه‌داشت دین محمدی ماهیت جنگ را "وجودی" می‌سازد و امام برای حفظ شجره اسلامیه لحظه‌ای طاقت نمی‌آورد که به حصن حصین اسلام آسیبی وارد شود. به همین خاطر با همه اهل و عیال و وجودش در این جنگ قدم می‌گذارند که البته مسلمانان هیچگاه آغازگر جنگی نبودند. امام حتی در بحبوحه جنگ هم امام است. امامی که رسالتش فدای هوای نفسش نمی‌شود بلکه از ارشاد و هدایت افراد در شرایط سخت و نفسگیر جنگ، دست‌بردار نیست و عصمت امام در شجاعتش هست که درس حکمت و فرقان در بانگ جرس، حرب برپا می‌سازد. به همین خاطر بار امامت، رافع مسئولیت امام نیست. 
صحبت از کلیدواژه "جنگ وجودی" شد، کلیدواژه‌ای که بسیار در رسانه نشر و اشاعه پیدا کرده است. آنچه از ظاهر این عبارت برمی‌آید این است که جنگی که ممات و حیات یک دولت ملت یا امتی را مشخص می‌سازد. 
جنگ وجودی، جنگ معانی و افکار است. جنگی که اشخاص در آن عامل ثانوی شمرده می‌شوند و این مفاهیم هستند که روشنگر بقا یا فنای یک امت است. همانطور که اشاره داشتیم مقصود از این نوشتار، بررسی جنگ وجودی امروزی از نظرگاه عاشوراء و کربلا و همچنین امتداد تاریخی داشتن مفهوم جنگ وجودی از کربلا تا به امروز است.
باید دانست که اگر جنگ یزیدیان فقط در برابر امام حسین (ع) می‌بود، نبایستی به اهل و عیال آن حضرت جسارتی می‌شد چون طرف مقابلشان فقط امام امت بود نه سایر افراد، اما تاریخ در اوراقش نوشت که جبهه کفر، قصدش نابودی سنت اسلامی بود و تقابلش صرف با امامت نبود.
به همین خاطر می‌بینید که درجه شقاوت و قساوت قلب این افراد به حدی است که به زنان و دختران مظلومه جسارت می‌کنند، به طفل رضیع رحم نمی‌کنند، نوجوانان بنی‌هاشم را به قتل می‌رسانند. جنگ وجودی یعنی زن، مرد، پیرمرد، طفل شش‌ماهه و دختر و پسر نشناختن یعنی اگر زن باشی ولی تفکرت ضدیزیدی باشد، در این جنگ علیه کفر سهیم هستی. اصلاً از همین جا می‌توان عبارتی دیگر به تعریف جنگ وجودی افزود که جنگ وجودی جدای از مرگ و زندگی و سرنوشت‌ساز بودنش، بی‌طرفی در آن وجود ندارد. 
به همین خاطر امام ضرورت این جنگ را به خوبی می‌دانست که با خانواده در این جنگ نابرابر آمد و در جنگ وجودی، خانواده، ناموس و غیرت، رنگ و صبغه‌ای جدید پیدا می‌کند. لذا جنگ وجودی، جنگ علیه حقیقت است و فراتر از رنگ و نژاد و قومیت است فراتر از اینکه به حجاب پایبند باشی یا نباشی، زیرا شجره ملعونه به طور علنی و تحمیلی می‌خواهد اصل و ریشه‌اش را در زمین ثابت کند. 
برای جلوگیری از این رشد این شجره، آیا تسامح رواست و زیر بیرق گفتمان ملیت باید سینه‌زنی کرد؟ یا اینکه گفتمان ملیت را به حقیقت اسلام گره بزنیم تا مبادا بدون شمیم محمدی، وحدت ما با گفتمان ملی‌گرایی باعث هم‌پیالگی با دشمنان وجودیمان گردد. گفتمان ملیت ظاهرش زیبا و خوش خط و خال است اما باطنش تهی است و این تضاد باعث می‌شود در سخترین شرایط گذار از حرکت بازایستد و وحدت را 180 درجه تغییر دهد.