برگزاری جلسه دو هفتگانه کانون شعر و ادب «غزل‌آرا» سازمان دانشجویان آذربایجان شرقی
به گزارش روابط عمومی سازمان دانشجویان به نقل از روابط عمومی سازمان جهاددانشگاهی آذربایجان شرقی، معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه هنر اسلامی تبریز در این مراسم اظهار کرد: ضرورت امروز بازگشت به حلقه‌های ادبی است؛ به محافلی که در آن شعر خوانده شود، داستان تحلیل شود و رمان‌ها جان بگیرند. این گردهمایی‌ها، نه‌تنها لذت‌بخش‌اند، بلکه ابعاد وجودی انسان را غنا می‌بخشند. همان غنایی که حافظ را به گوته رساند و شعر فارسی را جهانی کرد. بی‌توجهی به این میراث، فقر ادبی را در میان مردم و حتی متخصصان دامن زده است. اگر این مسیر ادامه یابد، نه‌تنها ادبیات، بلکه هویت فرهنگی ما نیز در معرض فراموشی قرار خواهد گرفت.
علی نعمتی اظهار کرد: ادبیات، نه صرفاً مجموعه‌ای از واژگان زیبا، بلکه تار و پودی است که فرهنگ ایرانی را در گذر زمان به هم پیوند داده است. آن‌گاه که از میراث فرهنگی سخن می‌گوییم، ذهن‌ها به‌سوی کاشی‌های فیروزه‌ای، کتیبه‌های سنگی و اشیای باستانی می‌رود؛ اما آنچه این مظاهر تمدن را معنا می‌بخشد، روحی است که در قالب شعر، نثر و روایت دمیده شده است. بی‌ادبیات، خوشنویسی بی‌متن می‌ماند، نگارگری بی‌داستان، و کتیبه‌ها بی‌پیام. هر جلوه‌ای از هنر ایرانی، بر شانه‌های ادبیات ایستاده است؛ و این پیوند، میراثی است که از فردوسی تا فریدون، در جان ما جاریست.
وی ادامه داد: در طول قرون، این مواجهه عمیق با ادبیات، پشتوانه‌ای فرهنگی برای ایرانیان فراهم آورده؛ پشتوانه‌ای که با خواندن غزل‌های سعدی، غرور ملی را در سینه‌ها زنده می‌کند. اما امروز، در هیاهوی فناوری و سرعت، خلأ حضور ادبیات روز به روز محسوس‌تر می‌شود. عادت‌های جدید، جایگزین‌هایی سطحی برای شعر و داستان شده‌اند؛ جایگزین‌هایی که نه عمق دارند و نه هویت. این گسست، اگر جدی گرفته نشود، فرهنگ‌های بیگانه را به درون خواهد کشید و غنای ادبی ما را به حاشیه خواهد راند.
تیموری، فعال حوزه شعر و ادبیات نیز در این جلسه با اشاره به اینکه فریدون مشیری از چهره های محبوب و اثرگذار در عرصه شعر معاصر است بیشترین هواخواه و مخاطب را در میان توده‌های مردم دارد، ادامه داد: فریدون مشیری شاعری است که در روزگار ما نقش بزرگی بر عهده داشت و اگر در تراز اول شاعران معاصر نبود اما مسیری شد برای جذب مخاطب به شعر معاصر. او پلی مستحکم و واسطه و حد فاصل میان شعر سنتی و کلاسیک با شعر معاصر است.
وی گفت: شعر مشیری پیچیدگی و ابهام ندارد شفاف است و با یک بار خواندن تمام زیبایی‌هایش را به خواننده منتقل می‌کند و مخاطب راحت‌تر می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. و به این علت بود که خواننده شعر در ایران توانست با جهان تازه‌تری از شعر آشنا شود.
تیموری بیان کرد: بی‌گمان عشق یکی از جذاب‌ترین و در عین حال چالش برانگیزترین مفاهیم در ادبیات است که در اشکال مختلف به آن پرداخته شده است و به عنوان یکی از پربسامدترین واژه‌های ادبی بخش عظیمی از ادبیات هر ملت را به خود اختصاص داده است. محور اصلی شعر مشیری عشق، مهرورزی و انسان گرایی است، او یکی از سرآمدترین شاعران عاشقانه سرای ایران است.
وی ادامه داد: مفهوم عشق در اشعار مشیری انسانی و متعال است و هرچه جلوتر می‌رود نگرشش به کمال نزدیک‌تر می‌شود، شاعری که بی‌ریا عشق را می‌ستاید و با نجابت و صفای شاعرانه عشق را زمزمه می‌کند. او معتقد است عشق در تمام دنیا ساری و جاریست و در همه جا می‌توان مظاهر عشق را مشاهده کرد.
وی با تأکید بر اینکه، عشق در اشعار مشیری از سطح محدود عواطف بین دو انسان فراتر رفته گفت: این عشق در اشعار مشیری به عقیده‌ای مستحکم برای نجات بشریت از غم و اندوه و ساختن یک مدینه فاضله بدل شده است. او از عشق در شعرش به انسانیت، به زیبایی به آزادی به سرزمین و به آشتی و صلح می‌سراید.
محمدرضا حیدری سردبیر کانون شعر و ادب غزل آرا نیز در این جلسه گفت: ما وارثان هویتی هستیم که اگر به درستی نتوانیم آن را به جامعه درحال تغییر خودمان منتقل کنیم، در یک بیگانگی و غربت فرو می‌رویم، امروزه در فضاهای رسانه ای محتوای فاخر و غیر آن، هم زمان میتوانند در مقابل چشمان یک کاربر قرار بگیرند و بازدید هایی میلیونی را نسیب خودشان بکنند، این ما هستیم که باید بتوانیم شرایطی را محیا بکنیم، تا محتوای درست و ادبی، با نظارت متخصصان این حوزه در قالب‌های نوین چندرسانه ای متناسب با نیاز کاربر امروز ایجاد شود.
نظر شما :